زهر پشيماني

مدام توي گوشم اين نجوا تکرا مي شود که هيچ چيز را به اجبار از خدا نگيريد

اگر کسي را از خدا به اصرار طلب کردي ، بدان که همان آدم ، روزي قلب تو را آنقدر سخت خواهد شکست که حتي اگر پس از سالها برايش مرهمي بيابي ، باز زخمِ آن درد کهنه را فراموش نمي کني

زخم کهنه اي که هر بار پس از انديشيدن به آن دوباره سر باز مي کند و تمام ِ وجودت را سرشار از زهر ِ پشيماني و اندوه مي کند